Қымбат пен Сымбат Ерте, ерте, ертеде алыс ауылда бір үлкен үй болған екен. Ол үйде Қымбат пен Сымбат деген қыздар болыпты. Сымбат атасының қызы, Қымбат әжесінің қызы екен. Сымбат өте ақылды, үй жұмыстарымен айналысады, үй жинайды, ас әзірлейді. Ал Қымбат болса, үй жыйнамайды, азаннан кешке дейін ұқтайды. Бір күні Қымбат кесені сындырып қояды. Ол кесені Сымбат сындырды деп, атасы мен әжесін алдайды. Ашуы келген әжесі атасына айтады: – Сымбатты орманға апарып таста. Атасы не істерін білмей қызына айтады: – Сымбат, қызым жүр орманға барып, қозы құйрық теріп келейік – деп орманға ертіп кетеді. Олар орманда қозықұйрық теріп жүргенде атасы қызына: – Сымбат, қызым мен отын теріп келейін, сен осы жерде отыра тұр, – деп айтады да, өзі үйне кетеді. Сымбат атасын ұзақ ұақыт күтеді. Атасы келмеген соң ол жылайды. Сымбат жылап отырғанда бір әже келіп; – Қызым, сен неге жылап отырсың, – дейді. – Мен адасып қалдым, – деп жауап береді. Әжей Сымбатты үйне ертіп кетеді. Әжейдің үйне келген соң: – Қызым, мен саған бауырсақ пісіріп берейін, – деп әжей қамыр илейді. – Әже бауырсақты мен өзім пісіремін, – дейді Сымбат. Бауырсақты пісіріп, үйдің жүмыстарын истейді. Әже оған риза болады. Күндердің бір күні әже Сымбатқа: – Қызым, неге сенің көңіл күйің жоқ, –деп сұрайды. – Мен атамды сағындым, – деп жауап береді Сымбат. – Олай болса қызым, сен үйіңе қайта ғой, өзіңмен бірге анау тұрған қызыл сандықты сыйлық ретінде алып кет, – дейді әже. Сымбат үйне келгенде басынан откендерін айтып береді. Сосын сандықты ашады да, ішіндегі алтын, күміс заттарды көреді. Оны көрген әжесі атасына; – Менің де қызымды орманға алып бар, – дейді. Шал Қымбатты орманға тастап келеді. Қымбаттың қасына әже келеді. – Қызым, сен адасып қалдың ба? – дейді әже. Қымбат оған; – Жоқ, мен сізді күтіп отырмын-дейді. – Олай болса, жүре ғой қызым менімен, – дейді әже. Үйіне барған соң әже – Мен саған бауырсақ пісіріп берейін, – дейді. – Тезірек пісір, қарным ашты, – деп айтты дастарқанның қасында отырған Қымбат. Әжей баурсақты пісіреді, үйдің жұмысын истейді, ал Қымбат болса көмектеспей жатады. Күндердің бір күнінде, Қымбат – Мен үйге қайтамын, – дейді әжеге. Әже оған: – Жарайды, кетсең кете бер. – Маған сыйлық бермейсің бе? – Анау ақ сандықты алып кете бер. Оны жолда ашпа, – депті әже. Асығып Қымбат үйне кетеді. Үйінде әжесі Қымбатты көріп оған: – Ешкім көріп қалмасын, – деп сандықты үйге алып кіреді. Сандықты ашып қалса, ішінен жыландар шығып әжес мен Қымбатты шағып тастайды. Утаева Диана 2 «а» класс Средняя школа-комплекс национального возрождения №17, СКО г.Петропавловск. |